Podział zagrożeń w miejscu pracy

Podstawowy podział zagrożeń w miejscu pracy obejmuje czynniki szkodliwe, niebezpieczne oraz uciążliwe dla pracownika. Oddziaływanie czynników szkodliwych prowadzi lub może prowadzić do określonych schorzeń – w zależności od poziomu oddziaływania, a także innych warunków. Czynnik szkodliwy może się przekształcić w czynnik niebezpieczny. Jego oddziaływanie na pracownika prowadzi lub może prowadzić do wystąpienia urazu lub śmierci, w następstwie wypadku przy pracy. Bezpośredniego zagrożenia dla zdrowia i życia nie stanowią natomiast czynniki uznawane za uciążliwe. Znacząco jednak utrudniają wykonywanie pracy i na różne sposoby obniżają zdolność pracownika do realizowania swoich zadań. Czynniki uciążliwe mogą na przykład zmniejszyć wydajność pracownika.

Podział czynników szkodliwych dla zdrowia

Podział zagrożeń szkodliwych dla zdrowia obejmuje czynniki biologiczne (np. drobnoustroje komórkowe, jednostki bezkomórkowe, pasożyty), fizyczne (np. hałas, pole elektromagnetyczne, elektryczność, ruchome i ostre elementy maszyn), chemiczne (np. substancje toksyczne, uczulające, drażniące, rakotwórcze) i psychofizyczne (np. obciążające nerwowo, emocjonalnie lub fizycznie). Ich negatywny wpływ na zdrowie pracowników ma zwykle miejsce w przypadku znacznego przekroczenia dopuszczalnych stężeń oraz natężeń danego czynnika. Zagrożenie pracownika czynnikami szkodliwymi nazywane jest narażeniem zawodowym.

Wartości dopuszczalnego narażenia zawodowego

Zagrożenia w miejscu pracy klasyfikować można także ze względu na wartości dopuszczalnych stężeń i natężeń poszczególnych czynników. Zostały one określone w rozporządzeniu Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 2014 roku. Wartości ustalone zostały jako możliwie najwyższe stężenia i natężenia, na oddziaływanie których pracownik narażony może być w ciągu tygodnia lub 8-godzinnego dnia pracy, przez cały okres zawodowej aktywności. W dopuszczalnym zakresie, czynniki te nie powinny powodować żadnych negatywnych zmian w stanie zdrowia zarówno pracownika, jak i jego przyszłych pokoleń.

Podział ze względu na stężenia chwilowe i pułapowe

Najwyższe dopuszczalne stężenia chwilowe (NDSCh) to wartości średnie, które nie wywołują ujemnych zmian w dobrostanie pracownika. Warunkiem jest utrzymanie tych czynników w środowisku pracy przez maksymalnie 30 minut w ciągu jednej zmiany roboczej. Najwyższe dopuszczalne stężenia pułapowe (NDSP) dotyczą natomiast czynników, które z względu na zagrożenie życia lub zdrowia pracownika nie mogą być przekraczane w żadnym momencie na danym środowisku pracy. Obowiązkiem każdego pracodawcy jest dokonywanie pomiarów czynników z ustaloną w przepisach częstotliwością. Należy również dokonywać oceny narażenia pracowników oraz informować ich, jaki poziom stężeń i natężeń występuje w ich miejscu pracy.

Artykuł powstał przy współpracy sklepu internetowego z produktami BHP: specto.com.pl